Blog
De Doetank integrale schuldhulpverlening momenteel in een overgangsfase en we werken toe naar een experiment in een gemeente. In de volgende fase kunnen we weer nieuwe Doetankleden gebruiken die willen meedenken meewerken met ons project. We zoeken zowel professionals die inhoudelijk betrokken zijn bij het onderwerp, als mensen die niet inhoudelijk betrokken zijn, maar wel geïnteresseerd zijn in het onderwerp en met een frisse blik willen meekijken. Voorwaarde is wel dat de (publieke) professional structureel tijd kan vrijmaken voor dit project.
Business case
In deze blog vind je korte tekstfragmenten over de stappen die de Doetank sinds de start heeft gezet. Gezamenlijk hebben de leden van de Doetank een business case uitgewerkt waarin ze kernachtig proberen weer te geven wat ze willen bereiken, met wie, waarom en op welke manier. Deze business case dient als leidraad voor de activiteiten die de Doetank onderneemt.
april 2014
Nieuwsbericht: Doorbraak Schuldhulpverlening in zicht…
Een langdurige strijd voor alternatieve overheidsincasso bij mensen in de schuldhulpverlening…
De Doetank Slimmer Innen van het Slimmernetwerk strijdt tegen schadelijke, niet-gecoördineerde en ineffectieve overheidsincasso bij mensen die wel willen maar niet kunnen betalen. Een voorbeeld is de inzet van de parketpolitie, die zonder afstemming met de Schuldhulpverleningsorganisatie bij mensen met multi-problematiek aan huis komt en dreigt met gijzeling wanneer er niet direct betaald wordt. In 2011 heeft de Doetank een dergelijke case in Enschede opgelost en sindsdien is de Doetank onder leiding van Roel in ’t Veld met diverse stakeholders in gesprek om de problematiek structureel op te lossen. Dit is een moeizaam proces, omdat er veel partijen bij betrokken zijn, maar er lijkt een oplossing in zicht. De Doetank gaat samenwerken met de pilot ‘warme frontoffice’, een netwerk van overheidsorganisaties, waar cases van schrijnende gevallen door middel van korte lijntjes tussen de verschillende partijen kunnen worden opgelost. Voor meer informatie, zie het artikel dat we als Doetank plaatsten op de website van Beter Werken in het Openbaar Bestuur.
11 juni 2013
Bijeenkomst implementatie
De Doetank Slim en Verantwoord Innen en Slimmer Overheidsincasso zijn bijeengekomen om de implementatie van de voorgestelde oplossingen te bespreken met de relevante stakeholders. Roel in ‘t Veld, supporter van de Doetank, zat de bijeenkomst voor. Daarnaast waren vertegenwoordigers aanwezig van het Ministerie van Veiligheid en Justtie, het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB), het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en natuurlijk de Doetank-leden. De filmpjes geven een beeld van de bijeenkomst:
Coby Kroon (gemeente Amsterdam) maakt scherp waar het wat haar betreft om draait: de integrale samenwerking tussen verschillende overheden is nodig om de overheidsincasso slimmer te organiseren en een menselijker gezicht te geven. Met name is zij positief over de concrete plannen om vooruitlopend op deze vizie in het klien te gaan experimenteren in een wijk in Amsterdam.
Roel in ‘t Veld, supporter van de Doetank zet uiteen hoe de vizie over een betere en humanere overheidsincasso omgezet kan worden in acties die op verschillende lagen van het Openbaar Bestuur uitgevoerd gaan worden. Departementen hebben positief gereageerd op het aanbod van de Doetank om mee te denken over een nieuw te ontwikkelen vizie over overheidsincasso op departementaal niveau.
Bennie Beuvink, trekker en intiatiefnemer van de Doetank geeft kort weer wat volgens hem de belangrijkste doelstellingen zijn voor het vervolg van de Doetank. Kort grijpt hij ook weer terug naar de casus die voor hem aanleiding gaf om de Doetank te starten.
juni 2013
Voorbereiding bijeenkomst van 11 juni: slimme overheidsincasso
Deze notitie schetst de stand van zaken van de Doetank Schuldhulpverlening & Overheidsincasso van het Slimmer Netwerk* voor de bijeenkomst op 11 juni 2013 bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Het doel van de bijeenkomst is om de probleemdefinitie van de Doetank (opnieuw) te bevestigen en te bepalen welke gezamenlijke vervolgstappen noodzakelijk zijn. Als we het nog eens op een rij zetten:
1. Aanleiding: Case alleenstaande moeder in de Schuldhulpverlening dreigt te worden gegijzeld
In 2011 heeft de Doetank “Schuldhulpverlening” van het Slimmer Netwerk (zie www.slimmernetwerk.nl) een casus opgelost van een alleenstaande moeder met borderline die in de schuldhulpverlening zat en naast het schuldhulpverleningstraject te maken kreeg met de parketpolitie vanwege een oude verkeersboete. De parketpolitie bleek niet op de hoogte te zijn van het feit dat de mevrouw in de schuldhulpverlening zat en de schuldhulpverlening wist niet dat de mevrouw op de lijst van de parketpolitie stond. De parketpolitie dreigde de alleenstaande moeder te gijzelen als ze niet betaalde. De mevrouw kon echter niet betalen en belde in paniek belde haar wijkagent, Bennie Beuvink, die de verschillende partijen met elkaar in contact bracht (parketpolitie, schuldhulpverlener, maatschappelijk werker etc.) en de boete via de schuldhupverlening heeft laten betalen.
2. Structurele problematiek; gebrek aan overzicht en afstemming en daardoor nodeloze en schadelijke incassoactiviteiten
Uit de analyse van deze casus en vergelijkbare casussen bleek er onvoldoende afstemming te zijn tussen schuldhulpverlening en maatschappelijk werkers vanuit de gemeente enerzijds en overheidscrediteuren anderzijds. Daarnaast is geen of onvoldoende afstemming tussen overheidscrediteuren onderling die ieder afzonderlijk hun schuld proberen te innen zonder zicht te hebben op het geheel van overheidsincasso’s en de maatschappelijke gevolgen daarvan. Hierdoor ontstaan hele vervelende situaties bij mensen in de schuldhulpverlening die door de complexiteit van alle incassoprocedures zelfs onder het bestaansminimum kunnen komen. Daarnaast worden incassoactiviteiten geïnitieerd die niet of nauwelijks effect hebben. Dit is een verspilling van middelen. Veel overheidsorganisaties hebben daarnaast bijzondere incassobevoegdheden die het geheel nog complexer maken. Alle overheidsorganisaties deden (vaak) wat ze moeten/mogen doen, maar het geheel van activiteiten bleek schadelijk voor cliënten/schuldenaren en inefficiënt voor de bedrijfsvoering. Er bleek er geen partij te zijn die het volledige overzicht heeft over de situatie van een schuldenaar en de regie voert op de gehele keten.
De ombudsman heeft in 2012 het onderzoek “In het Krijt bij de overheid” verricht naar de schuldhulpverlening en de rol van overheidscrediteuren. Ook daarin staan aangrijpingspunten voor overheidsorganisaties, zoals:
”Een veelgehoorde klacht van schuldhulpverleners is dat de overheid als schuldeiser meer en vaker dwarsligt in het minnelijke traject dan private schuldeisers”
“Zeer regelmatig klagen burgers bij de ombudsman over onterechte of al te drieste invordering door de overheid. In de eerste maanden van 2012 klaagde men veelvuldig over de onterechte verrekening van de lopende (huur-, zorg of kinderopvang-) toeslag door de Belastingdienst Toeslagen. Veel burgers met een laag inkomen kwamen daardoor acuut in de financiële problemen en moesten maanden wachten op uitbetaling van de toeslag. De Belastingdienst gaf toe dat zij in strijd met haar eigen invorderingsbeleid had gehandeld”
Ook het rapport Paritas Passé (Jungmann et al., 2012) dat in opdracht van de Koninklijke Beroepsorganisatie van Gerechtsdeurwaarders (KBvG) is uitgevoerd, constateert dat met name door de samenloop van verschillende complexe incassoprocedures mensen onder het bestaansminimum kunnen komen. Hoewel dit weliswaar gaat om alle (private en publieke) schuldeisers, zijn de overheidsorganisaties zijn vaak als belangrijke publieke schuldeiser vertegenwoordigd bij een gezin met schulden. Zij hebben vaak verregaande bevoegdheden.
“Schuldhulpverleners en sociaal raadslieden constateren momenteel in hun dagelijks werk dat er veel mis gaat in de samenloop van beslagen en andere incassoacties. De complexiteit van de beslagwetgeving in combinatie met een diversiteit aan inkomensbronnen en meerdere crediteuren die verhaal zoeken, leiden ertoe dat een substantiële groep schuldenaren (met problematische
schulden) feitelijk niet eens de beslagvrije voet tot haar beschikking heeft.”
3. Structurele oplossing? Ontwikkelen van, en experimenteren met, alternatieve manieren van overheidsincasso bij mensen in de schuldhulpverlening
Na het incident van de alleenstaande moeder te hebben opgelost, wilde de Doetank in 2012 de problematiek structureel oplossen door een alternatieve manier van overheidsincasso te ontwikkelen waarbij de verschillende betrokken organisaties beter samenwerken bij mensen die wel willen, maar niet kunnen betalen (praktisch gezien afgebakend tot mensen in de schuldhulpverlening). Bepaalde dwangmaatregelen (zoals inzet van de parketpolitie) die effectief zijn bij mensen die wel kunnen betalen (maar niet willen), zouden bijvoorbeeld vervangen kunnen worden door andere, omdat deze maatregelen nauwelijks effect hebben bij deze groep of juist schadelijk kunnen zijn voor het schuldhulpverleningstraject. Ook zouden verschillende overheidsschulden zoveel mogelijk samengevoegd moeten worden per huishouden, zodat ze gezamenlijk geïnd kunnen worden. Hoe de alternatieve aanpak er precies uit zou komen te zien, zou samen met de stakeholders (CJIB, V&J, [andere] opdrachtgevers van CJIB, schuldhulpverlening en de gemeenten) moeten worden bepaald. Meer afstemming en samenwerking stond centraal en daarnaast was het kosten/baten plaatje van belang, om ook een efficiënte vorm voor alternatieve inning te ontwikkelen (public value).
4. Stand van zaken juni 2013; nog geen praktijkgerichte alternatieve aanpak in ontwikkeling
In 2012 hebben er vanuit de Doetank gesprekken plaatsgevonden met verschillende stakeholders (V&J, CJIB, Gemeente Amsterdam, Schuldhulpverlening, opdrachtgevers van CJIB, wetenschappers etc.) en in principe wilden alle organisaties meedenken om een gezamenlijk gedragen oplossing te ontwikkelen. Deze oplossing zou vervolgens worden getest in Amsterdam Noord. Eind 2012 werd het idee besproken om een projectteam te creëren waarvan V&J en CJIB de kern vormden aangevuld met andere stakeholders en Doetankleden. Toen deze ideeën binnen V&J werden besproken, is echter besloten de oplossing voor dit vraagstuk bij het project Rijksincasso te beleggen. Vanaf dat moment hebben de activiteiten van de Doetank stilgelegen.
Naast de activiteiten van de Doetank zijn er ook andere acties ondernomen door het ministerie van V&J en SZW naar aanleiding van het rapport Paritas Passé en het rapport van de ombudsman. Zo wordt er een Centraal Digitaal Beslagregister opgesteld waar crediteuren kunnen inzien waarop andere crediteuren al beslag op hebben gelegd en wat het maximaal te incasseren bedrag kan zijn. Dit zou er ook voor moeten zorgen dat de beslagvrije voet beter kan worden toegepast. Daarnaast zal de lijst met goederen waar geen beslag op mag worden gelegd worden uitgebreid. Ten slotte wordt er een integrale Rijksincassovisie ontwikkeld, waarin het toekomstige incassowetgeving aan kan worden getoetst. Nieuwe incassowetgeving wordt namelijk tot nu toe vaak niet in samenhang met bestaande incassobevoegdheden beschouwd. Bij een integrale Rijksincassovisie staat betere samenwerking en coördinatie tussen overheidsinstanties centraal en wil men bepaalde publiekrechtelijke vorderingen op persoonsniveau bundelen. Deze visie wordt eind 2013 verwacht.
De Doetank is blij met deze initiatieven maar vraagt zich af of het voldoende is om de beschreven problematiek op te lossen en of deze initiatieven snel genoeg worden ontwikkeld. In 2010 was bij bijna 10% van de huishoudens sprake van een problematische schuldsituatie en het aantal is sinds 1999 aanzienlijk toegenomen. De schuldenproblematiek zal naar verwachting door de crisis verder toenemen, terwijl in de alledaagse praktijk van overheidsincasso tot nu toe nog weinig is veranderd. Daarom is het volgens de Doetank van groot belang om gezamenlijk op korte termijn praktijkgerichte alternatieve manieren van overheidsincasso voor mensen in de schuldhulpverlening te ontwikkelen. Hiermee kan men vervolgens experimenteren in Amsterdam Noord.
Bijeenkomst 11 juni
De eerste doelstelling voor de bijeenkomst is om tot een gezamenlijke probleemdefinitie te komen. Dit doen we vanuit het gehele proces in deze keten. Aanwezige partijen hebben daarin een rol als stakeholder. Zij hebben elk hun eigen belangen, verantwoordelijkheden en beslissingsbevoegdheid. Daarnaast hebben zij als maatschappelijk betrokken subjecten een ethische rol inzake goede dienstverlening door de overheid. De gezamenlijke probleemdefinitie kan worden opgevat als een gezamenlijke verantwoordelijkheid.
De tweede doelstelling is om te komen tot een beslissing (go of no-go?): zijn partijen bereid om vanaf nu initiatieven te ondernemen en te ondersteunen om het gezamenlijke probleem aan te pakken. En zo ja, hoe zou die samenwerking dan vorm moeten krijgen?
Tenslotte: op basis van de beide doelstellingen zouden concrete vervolgafspraken gemaakt moeten worden, in het geval dat partijen samen verder willen werken aan de oplossing van het vraagstuk.
Stand van zaken
12 november 2012
De aanleiding
De Doetank “Integrale Schuldhulpverlening” is in het eerste jaar van het Slimmer Netwerk van start gegaan. Deze Doetank heeft vorig jaar een oplossing gezocht voor een multi-probleemgezin dat los van het schuldhulpverleningstraject – met de parketpolitie te maken kreeg i.v.m. een oude verkeersboete. Dit zorgde voor veel paniek bij de alleenstaande moeder die haast gegijzeld werd wegens wanbetaling. En dat terwijl ze zelf dacht dat ze haar inkomsten en uitgaven met behulp van de schuldhulpverlening nu eindelijk een beetje onder controle had.
Acute probleem opgelost
De doetank heeft het acute probleem opgelost. De initiatiefnemer van de Doetank, Bennie Beuvink (politie Twente) heeft contact opgenomen met de casemanager van de gemeente en via de schuldhulpverlening is de boete door de alleenstaande moeder betaald. Vervolgens heeft de Doetank vorig jaar een bredere probleemanalyse gemaakt voor soortgelijke gevallen en ook aanbevelingen geformuleerd. In de kern is het probleem onvoldoende afstemming en samenwerking tussen de verschillende schuldeisers en de schuldhulpverlening rond een multi-probleem gezin. Zo weet de parketpolitie bijvoorbeeld niet dat een gezin in de schuldhulpverlening zit en weet de schuldhulpverlening niet dat de parketpolitie langs de deur gaat. De kern van de oplossing was dan ook: meer coördinatie en samenwerking tussen de verschillende partijen die betrokken zijn bij het innen van schulden en het begeleiden van het multi-probleem gezin.
2012 Landelijke aandacht voor de problematiek en experimenteren met structurele oplossingen
Vorig jaar (2012) heeft de Doetank een doorstart gemaakt en nu zitten we in een transitiefase. We zijn in gesprek met de verschillende partijen die te maken hebben met het innen van schulden en het begeleiden van gezinnen met financiële problemen. Roel in ’t Veld en Arre Zuurmond (support groep van het SNW) hebben ons enorm geholpen door contact te zoeken met de top van de verschillende betrokken organisaties. Op dit moment zijn we in gesprek met deze organisaties om te zien of zij onze probleemdefinitie delen en er gezamenlijk een structurele oplossing voor willen vinden.
Als de belangrijkste betrokken organisaties een gezamenlijke probleemdefinitie hebben en bereid zijn een oplossing te zoeken, willen we gaan experimenteren met alternatieve werkwijze rond het begeleiden van gezinnen met financiële problemen. Het doel is een integrale benadering van gezinnen met financiële problemen, waarbij zowel de belangen van de schuldenaars als de belangen van de schuldeisers goed worden vertegenwoordigd. De kosten en baten van de werkwijze staan centraal, waarbij moet worden opgemerkt dat naast de harde euro’s ook maatschappelijke kosten worden meegewogen.
De hei op met Roel in ‘t Veld
22 dec 2011
Op 5 oktober 2011 was het Slimmernetwerk Grandcafé. Hier konden aanwezige Doetanks meedingen naar de aanmoedigingsprijs. Van onze doetank (Schuldhulpverlening) waren Natska en Bennie verhinderd. Theo Jan en ik waren dus met ons tweetjes.
De opkomst in onze voorlichtingshoek was klein, maar kwalitatief goed: Roelant van Zevenbergen (ministerie van BZK0 en Roel in ’t Veld (lid van het support commité van het Slimmernetwerk). Ik werd blij van de scherpe opmerkingen van Roel in ‘t Veld. Samenvattend waren die dat er voor ons voorstel -om het innen van boetes bij multiprobleemgezinnen meer in samenhang met de overige hulpverlening te laten lopen- afstemming tussen minstens zes Ministeries nodig zou zijn. Ik dacht: “Roel, je ziet het scherp!. En nou nog die ruim 400 gemeenten en de rest van bestuurlijk Nederland, dat lekker versnipperd is. Dan alle hulde aan “Dringend achter de voordeur” uit Enschede!”
Tegen het einde van de middag werd de aanmoedingsprijs door Roelant aan Theo-Jan en mij uitgereikt. Onze aanmoedingsprijs mochten wij verzilveren door een masterclass met Roel in het Veld. Op 10 januari zullen wij met hem de mogelijkheden verkennen om het innen van boetes bij multiprobleemgezinnen te stroomlijnen.
Bij de uitreiking van de aanmoedingsprijs heb ik nog een beroep op de aanwezigen gedaan om zich aan te sluiten bij onze Doetank. We zijn nu ruim twee maanden verder en nog niemand heeft zich aangemeld. Dus als er nog mensen zijn die mee willen doen, dan hoor ik het graag.
Door: Fred IJspeerd.
Reageren kan via LinkedIn.
Aanbevelingen aangeboden tijdens Slimmernetwerk Café
22 juni 2011
Tijdens de Café-bijeenkomst van 22 juni heeft de Doetank haar observaties en aanbevelingen aangeboden aan Roelant van Zevenbergen, projectleider bij BZK. Hier kun je het rapport nalezen.
Bennie Beuvink over het proces en resultaat: “Slimmernetwerk was een platform om op een andere manier te kijken naar oplossingen. We hebben globaal een onderzoek (Kafkamethode) gedaan. Professionals werden gehoord vanwege hun inzicht, soms vanwege betrokkenheid/rol in deze casus. De ondervragers waren mensen die zich betrokken voelden bij het onderwerp en daar soms ook kijk op hadden (was geen vereiste).
Om de cirkel van betrokkenheid rond te krijgen wilde ik jullie het eindresultaat niet onthouden. Zijn we nu klaar? Nee, want het veranderd pas als we de situatie rond dat gezin stabiel hebben.
Mochten jullie mogelijkheden zien om iets met de aanbeveling toe doen, wacht niet af en doe het (cirkel van invloed)!”
Hoor wie klopt daar kinderen..
20 oktober 2010
Zodra je deze zin leest dan komen de herinneringen van vroeger weer boven en meestal liep het goed af. Buiten guur en koud en na enige spanning ‚wie de koek kreeg wie de gart.’ De ontlading in een leuke herinnering(cadeau) voor later. In je vroege kinderjaren was je heel ontvankelijk en je voorstellingsvermogen groot, dus die eerste indrukken blijven lang hangen.
Ik, Bennie Beuvink, voormalig wijkagent Velve Lindenhof weet uit ervaring dat er soms geklopt wordt door iemand van de parketpolitie die boetes komt innen en ik weet dat ze onaangekondigd komen en bij sommige boetes uitgebreide dwangmiddelen hebben om het geld te innen (tot aanhouding en gijzeling aan toe). Dit veroorzaakt bij sommige alleenstaande ouders met kinderen en veel problemen een angstig gevoel, want je weet niet wanneer ze komen. Door hun chaotisch leven hebben ze vaak ook zoveel veroorzaakt (al dan niet opzettelijk), dat jaren later nog steeds boetes binnen komen.
Natuurlijk is dit systeem van inning goedgekeurd door de Tweede Kamer en bevat het systeem diverse mogelijkheden om te voorkomen dat het moet komen tot aanhouding of erger (als je maar geld hebt). In die tijd heerste de gedachte dat het eindeloos rekken en niet betalen van verkeersboetes niet wenselijk was. Het niet betalen van boetes veroorzaakte immers ook onrecht naar mensen/overtreders die wel netjes betalen.
Het rigide systeem werkt dan ook voor die Nederlanders die een boete oplopen in het verkeer: de zogenaamd ‚Mulder-feiten’ (te hard rijden, geen gordel, parkeren etc) . Voor mij hoeft het systeem voor deze overgrote groep mensen niet veranderd te worden, maar voor een kleine hoeveelheid Nederlanders werkt het niet.
Voor de gezinnen die op vele leefterreinen problemen hebben kunnen we in Nederland rekenen op steun van de overheid (casemanagers). Deze casemanagers hebben dan de taak om samen met de ouders de zaken op de rit te krijgen. Dit is een tijdrovende langdurige begeleiding waarbij een gezin vaak terugval kent. Financieel betekent het vaak een termijn van drie jaar om uit de schulden te komen. Ze leven dan met het gezin drie jaar lang op bijstandsniveau.
Als er nieuwe ontwikkelingen zijn dan kunnen wij dit als wijkpolitie met de casemanager kortsluiten. De casemanger is er om toezicht te houden om het voor de kinderen in het gezin stabiel te maken. Armoe is niet fijn, maar men kan rustig opgroeien. Zo nodig is een plan van aanpak opgesteld.
Maar de rust en de plannen gelden niet als de parketpolitie langs komt. Want een rechter heeft een uitspraak gedaan. Bij wet is vastgelegd wat wij (politie) moeten doen. Hier zit een dilemma, een keuze met twee onaantrekkelijke oplossingen. De wijkagenten proberen met gesprekken collega’s van de parketpolitie te overtuigen om even te wachten, maar die zitten dan met een dubbel gevoel. Het is niet aan ons om verschil te maken zodra een rechter zijn of haar uitspraak heeft gedaan. Er zijn weinig strafuitsluitingsgronden die wij kunnen gebruiken behalve misschien de rechten van het kind.
Heel veel geregel en eigenlijk kunnen we het niet goed regelen, zodat de angst voor het gezin niet echt weggenomen kan worden. De casemanager staat voor een voldongen feit en moet bijvoorbeeld met kinderbijslag het onheil afwenden. In de tussentijd breekt een angstige tijd aan van maar niet in contact komen met de politie. Dit klinkt logisch, maar ook het vragen om informatie en een aangifte doen kunnen vormen van contact met de politie zijn.
Deze manier van innen van overheidsboetes en gang van zeken, en het welzijn en het opgroeien van de kinderen in dit soort situaties hebben mij doen besluiten om de verkeerde manier van overheidsincasso aan de orde te stellen op een bijeenkomst van Slimmernetwerk in Utrecht. Ik ben voor deze Doetank met plezier de teamleider.
Ik houd echter voor ogen dat het uiteindelijk iets moet opleveren, zodat de situatie voor kinderen van gezinnen in de schuldhulpverlening verbeterd wordt en dat de professionals efficiënter met elkaar samen werken(netwerken) .
Er moet toch een slimmere manier zijn, want in beide gevallen is het de overheid en daarachter de burgers in Nederland die beide regelingen (maatschappelijk werk/verkeersboetes innen) geschapen hebben?
Na de bijeenkomst in Utrecht meldden zich een aantal helpers bij de Doetank. Ik zal hun op de hoogte houden bv door dit aan het papier (digitaal) toe te vertrouwen.
In eerste instantie heb ik contact gezocht met Rene Droste, de casemanager te Enschede, die vanuit zijn praktijk ervaring heeft met dit soort situaties. Ik hoop op zijn medewerking en zodra ik dit gesprek gevoerd heb kunnen we met elkaar zien welke stappen het meest logisch zijn om te zetten. Op donderdag 28 oktober 2010 heb ik een gesprek en hij wilde meedenken.
Ik hoop dat we als team in staat zijn deze situatie via dialoog en goed en slim netwerken kunnen oplossen.
Ik hoop dat de meeste kinderen in dit soort gezinnen alleen goede herinneringen hebben als er bij hun aan de deur geklopt wordt. Ik hoop dat wij met plezier aan dit avontuur beginnen en met rust en volharding werken aan een nieuwe oplossing(slimmer en vanuit een andere setting een oplossing zoeken ). Volgens mij kan het niet mis gaan.
Enschede, 20 oktober 2010
Uw teamleider
Bennie Beuvink.
