nieuws

Twintig verschillende organisaties op één probleemgezin? De hulp voor probleemgezinnen gaat nooit over slechts één schijf. Erik Gerritsen zette zich jaren geleden als gemeentesecretaris van Amsterdam in voor multiprobleemgezinproblematiek. Het moest anders: goedkoper, slimmer en beter, veel beter. Tijdens de Kennisland Cocktail begon hij zijn verhaal bij het moment dat hij alle betrokken bestuurders, politici en jeugdmedewerkers voorstelde aan het eerste gezin waar ze in samenwerking mee aan de slag zouden gaan. Wat is nodig om verandering binnen de jeugdzorg Amsterdam duurzaam te realiseren? Inrollen, niet uitrollen.

Martine Maes heeft naar aanleiding van de lezing van Gerritsen eerst een aantal inzichten op een rijtje gezet:

• Inzicht 1: Je kunt complexe problemen meestal alleen met complexe oplossingen oplossen. Een voorbeeld is dat er meerdere hulpverleners nodig zijn in een gezin dat kampt met schuldhulpverlening én borderline én gedragsproblemen. Maar zij moeten wel samenwerken. Een simpele oplossing zou zijn één casemanager per gezin verantwoordelijk te maken. Die kan echter niet alles alleen oplossen, maar is als verbinder wel onderdeel van de, complexere, oplossing.
• Inzicht 2: Macht speelt keihard een rol om innovatie en leerprocessen op gang te brengen, ook al voelt dit contra-intuïtief. Gerritsen startte bijvoorbeeld met een sessie in de ambtswoning van de burgemeester. Ga in soortgelijke situaties op zoek naar degene met de positie om op hoog niveau snel te kunnen schakelen en een doorbraak te kunnen forceren.
• Inzicht 3: Niet eerst alles onderzoeken. Start en onderzoek gaandeweg. Het proces bij Jeugdzorg dreigde in een discussie te verzanden over definities en onderzoek doen naar de doelgroep (over hoeveel gezinnen hebben we het en wie hoort daar wel of niet toe?). Gerritsen duwde door: we beginnen met dit ene gezin en dan weten precies wat de doelgroep is over twee jaar.

Na de nodige ervaring op te hebben gedaan met deze aanpak van Gerritsen is gebleken dat je de betrokkenen het proces moet laten ervaren alvorens zij het zelf kunnen uitvoeren. Inrollen dus, in plaats van het opleggen bij in dit geval andere gemeentes. Erik Gerritsen is een lab begonnen met de beste mensen in een kamertje die hij twee dagen trainde met een waardebril. Voegt alles wat ik doe waarde toe aan het doel? Gebleken is dat iedere medewerker door dit proces heen moet gaan om zelf met die andere bril te kunnen (blijven) kijken.

Lees de hele blog over de Kennisland Cocktail hier.